Yangın

Kapıda isimler soruluyor her gün

Şiirlerin bile tadı yok bu ölüm sirkinde

Gülümsemek ise yabancı

Aciz

Korkak

Sahtekarca

Ve gerçek…

Arıyor milyonlarca yaşlı göz varlıklarını

Nerede hata yaptık?

Mertçe bakıyor gözleri çocukların

Onlardan korkmayacaktık

Orada hata yaptık

Yılanı bile severdi Ali İsmail

Ve gülümserdi onlar

İliğimizi kurutmak isteyenlerin aksine

Onlar bizim için yaşardı

Onlardan korkmayacaktık

Orada hata yaptık

Bir fırtına esiyor,soğuk,zalım,ve aşındırıcı

Ellerinde kandillerle koşuyorlar

Sönmez onların kandilleri

Hakk onların yanındadır

Ve fırtına var gücüyle saldırdığında

Onların ateşleri coşar

Yangın olur adeta,fırtınanın ortasında,karların üstünde bir yangın

Ve bu yangına bir saldırmaya görsün fırtına

Kavrulur ateşler içinde,isi kalmaz ki külü kalsın

Peki biz üşüyenler

Fırtınanın iyi anına gelirde belki bize esmez diye

Başkalarının daha çok üşümesine göz yumduk

Ateşe kar attık

İşte orada hata yaptık

Sönmez ama ateşi o gözlerin

Yeri gelir azalır

Yeri gelir yıllarca bir mağarada bekler fırtınanın azalmasını,üşüyenlerin akıllanmasını

Bindir bir olur sönmez

Bir kıvılcıma bakar

Dünya kavrulur

Ve o gün ateşe kar atanlar

Şerefsizce

Yüzsüzce

Namussuzca

Kaçarlar…

'' Devrim Şehitlerine ''