Bir Sarhoşun Ölümü

''Bir oksijen molekülü karbonhidratla tepkimeye girdi,bağlarında depoladığı enerjiyi salıverdi,eksilmişti.Farkında olmadan hemoglobine yapıştı,oradan oraya savruluyordu,özgürce dolaştığı havadan alınmış;karbonlara,hemoglobinlere mahkum edilmişti,en sonunda yorgun ve pataklanmış bir şekilde karbona yapıştırıldı,tekrar havaya atıldı.''.Gözüne ışık vurup,dikkati dağılmadan önce bunları düşünüyordu.''Tanrım,bu oksijen molekülüne ne yaptım ben?''.Kalktı,yaşadığı her an dünyaya verdiği zararların bilinciyle.''Biz insanlar aynı bedenlerimiz gibi yaşıyoruz,insanların özgürlüklerini alıyoruz,pataklıyoruz,yoruyoruz;hem sadece insanların mı,hayvanların,canlıların,maddelerin bile.''Altındaki çimlikte uzamış otlardan yoldu.Parmaklarıyla oynamaya başladı.Oynarken otun köklerinden sonra tekrar sapın geldiğini fark etti,yolduğu otun kökleri başka bir otun kökleriyle sarılmıştı,ikinci ot ilkini ölümde yalnız bırakmamıştı.''Hangi iki insan yapar ki bunu birbiri için,belki çok özel olanları;yaşam organlarını birbirine bağlayan bu iki aşık tek başlarına yaşamayı göze alamamışlar.''.Galiba boğuluyordu,çimlerin üstünde durmuş bunları düşündüğüne göre kimse tarafından anlaşılmıyordu,o da kendi mental çöküşünü natüralist zırvalarla süslüyordu.Çöküşünün ağırlığı ivmeli bir şekilde içine doluyordu.''Niye hissediyorum gerçekte olmayan bir ağırlığı,hani madde yoktan var edilemezdi,hani beş duyu yeterliydi,bu baya boru gibi ağırlık.''Çökerken ellerine baktı ve arkasındaki yeşili gördü.''Yok olsaydım daha iyi olmaz mıydı ama ya yoklukta tahmin ettiğimizin aksine ağırsa içimizdeki gibi.''.Bir silah sesi duyuldu o anda,yüz üstü çimlere devrildi,dönüp katiline bakamadı ama o biliyordu katilini,vücudundan sızan kanın içindeki oksijenler özgürlüklerine uçarken kanındaki su otları besliyordu.Doğa intikamını almıştı bu gereğinden fazla düşünen canlıdan.O canlı ise orada yatmış köklerini saracak bir başkasını bekliyordu.