Sis

Beyaz

Puslu ve kirli bir beyaz

Gözlerimi açtığımda ilk gördüğüm şeyler bunlar

Sanki kanım kılcallarıma hiç uğramadan ana damarlarımda şöyle bir geziyor ve gidiyor

Ne rüyaya benziyor ne gerçeğe

Geçmiş hayatımının bir gölgesi veyahut yansıması gibi

Tatsız, kokusuz, cansız

Sevgisiz

Çekilip kenara mızmızlanamazsın

Veyahut ağlayamazsın

Az bir zamanı var olmaya ayıramazsın

Sis seni yutar ve kurgulanmış histerik kahkahalarla boğulursun

Burada şaşırmaya yer yoktur

Kalbimi hissetmiyorum

Nefreti bile hissetmiyorum

Hissetmiyorum

Sanki birisi kalbimi alıp bin kat naylona sarıp yerkürenin olabilecek en derinine gömmüş

Binlerce yatak dizilmiş yanyana

Binlerce varlık bağlanmış deri kayışlarla

Okyanusun en dibine gömülmüşler

Bütün boşluklarına nüfuz etmiş tuzlu su, nasıl konuşsunlar?

Moleküllerin bile etkileşmediği bir durgunluk, duyumsamazlık

Ağzımda aseton tadı bırakıyor

Kurgulanmış umutların binlerce plastik çöp ve bozulmuş bir elektrik süpürgesinin yüzdüğü, kanalizasyonların döküldüğü bir gölün üzerindeki yansımaya yüklendiği bir YALAN!

Dökülen kanalizasyonun yansımanın altında nefes almaya çalışan zehirlenmiş kurbağayı görmeye izin vermediği

Bin çeşit karakter ve fraksiyon

Hepside kurgulanmış

Artık rastgele filizlenmiyor tohumlar

Başkaldırmıyor kimse bu mücadeleye

Hepsi sisin bir parçası

Hayat adı altında kandırıldığımız dev bir prodüksiyon

Çirkin bir kumpas

Gözleri ışıldamıyor artık kimsenin

Hepimiz önceden kurgulanmış bir otomasyonun parçalarıyız

Çiçekler mi?

Fabrika var şimdi o arazide

Egzoz renginde iğrenç bir pus

Hepimizin etrafını sarmış

Yaşamı alıp götürüyor damarlarımızdan

Artık hissetmiyorum o sıcaklığı

Çünkü öldü

Geri gelmemek üzere kayboldu

Varlığının son zerresini zehirlenmiş hayvanlarda kaybetti

Şimdi karanlık bir taşra otobanının kaldırımına yapışmış bir erimiş plastik parçası herşey

Umutların tuzlu suda boğulduğu bir yankı

Birazda kimyasalla tabiki

Boşa giden ve ivmeli şekilde tükenen bir çığlık herşey

Koca kafalı yavrular

Ve gülümseyen insanların anılarıyla

Kanamakta olan ciğerlere verilebilecek tek şey anlamı öldüren ve yok eden bir yalan morfini

Kandırmacanın gerçeğe dönüştüğü yer burası

Gözlerini dikip sisin ortasına bir yalanın içinde olduğunu bilmek

Haykırmak ve tükenmek

Tükenmişlikle beslenen bu sis

Otogarlar ve çöplükler

Köprüler ve mezarlar

Ve bütün bunlara şahit dağlar

Hepsi beyaz ve kirli bir sisin parçası

Bu sisin kendisi bir robot bir sunilik ve bu sisin babası ölümdür

Bu sis bütün hakların ve güzelliklerin kuru bir ekmek parçasına dönüştürüldüğü yerdir

Gözler

Herşey kapkaranlıkken gördüğüm tek şey o gözlerdi.

Evet diyeceksiniz ki sen gözlere takılı kalmış klişeci bir aptalsın.

EVET ÖYLEYİM.

Ama kardeşler o gözleri size anlatmama izin verin.

Siz hiç boşlukta hissettiniz mi bilmiyorum

Ben hissettim.

O gözlere baktığım an boşlukta hissetmek ne  demek, boşluğun kendisi oluyorum.

Yok oluyorum.

O gözler ki içimi neşeyle doldurabilen tek çift şey ve bana sevgiyi hatırlatan

Ellerini öpmek istiyorum gözlerine bakarken

Yeryüzünde var olmuş bütün her şeyden daha güzel hisleri uyandırıyor bunlar bende

Siyah beyaz bir akşamda siyah beyaz gözlerle bakıyorum dünyaya

Hayır ölmüyorum, solumaya yemek yemeye falan devam ediyorum. Hatta zamanı gelince çoşkulu bir şekilde iş falan da yapıyorum

Sonra gece oluyor

Bütün renkleriyle yalancılar köşelerine gidiyor uyumaya

Ve benim aklımda tek bir şey var sadece tek bir şey

Bir çift göz

Sadece bu ve buna ilintili şeyler

EVET geceye de takılmışım

Ama görmeniz lazım kardeşler, bilmeniz lazım

Çılgın bir şekilde şaka gibi

Bir madde düşünün o kadar sağlam ki öyle güzel örülmüş ki hiçbir şey onu delip geçemez

Bir çift göz

Paramparça ediyor.

Bir dağın görebildiği gibi spektrumdaki her rengi paylaşmak istiyorum

Yüzünde bir tebessüm bırakmak

O GÖZLERDE BİR ÇİFT YAKAMOZ YAKMAK

Girdap gibi çekiliyorum

Çaresizim ve hayatımda ilk defa bu umurumda değil

Ölümden Yaşama kadar olan o iki zıt kutup arasındaki her şey olumlu geliyor o gözlere bakarken

Herşeyi hissetmekten uyuşmaya kadar olan bütün şeyler kabulum

Bütün çığlıklarım boşlukta kaybolsun veya yankılansın

UMURUMDA DEĞİL

Sadece bir kere daha baksın

EVET ulaşamıyorum ellerine

Hatta konuşamıyorum kulağına

Bazen cesurca atlıyorum uçurumdan, bazense korkakça kaçıyorum tehlikelerden

UMURUMDA DEĞİL

Sen bana bak, gül o gözlerinle

İşte umursadığım tek şey o

Bütün tabiat bütün canlılığıyla orada

Kainat gülümsüyor bana varlığıyla

Anlatamıyorum ki kardeşler

Şöyle düşünün

Hani o buz gibi bir kış günü vardır, kar falan çökmüş etrafa

Onun buz şafağında ciğerlerinizi yakarcasına bir soluk alırsınız

Ve birde serin bir yaz akşamı vardır

Sabaha karşı sahilde kafanız bi dünya

Denize dalarsınız

İşte onların ortak noktası çıkış noktası

Gözlerine gömülü

Öldürüyor beni kardeşler

Ve beni hayatta tutan tek şey

Ölüm gibi

Ölümden beter

Yaşam gibi

Yaşamdan güzel

İşte orası benim varlığımı kaybettiğim yer kardeşler