Sis

Beyaz

Puslu ve kirli bir beyaz

Gözlerimi açtığımda ilk gördüğüm şeyler bunlar

Sanki kanım kılcallarıma hiç uğramadan ana damarlarımda şöyle bir geziyor ve gidiyor

Ne rüyaya benziyor ne gerçeğe

Geçmiş hayatımının bir gölgesi veyahut yansıması gibi

Tatsız, kokusuz, cansız

Sevgisiz

Çekilip kenara mızmızlanamazsın

Veyahut ağlayamazsın

Az bir zamanı var olmaya ayıramazsın

Sis seni yutar ve kurgulanmış histerik kahkahalarla boğulursun

Burada şaşırmaya yer yoktur

Kalbimi hissetmiyorum

Nefreti bile hissetmiyorum

Hissetmiyorum

Sanki birisi kalbimi alıp bin kat naylona sarıp yerkürenin olabilecek en derinine gömmüş

Binlerce yatak dizilmiş yanyana

Binlerce varlık bağlanmış deri kayışlarla

Okyanusun en dibine gömülmüşler

Bütün boşluklarına nüfuz etmiş tuzlu su, nasıl konuşsunlar?

Moleküllerin bile etkileşmediği bir durgunluk, duyumsamazlık

Ağzımda aseton tadı bırakıyor

Kurgulanmış umutların binlerce plastik çöp ve bozulmuş bir elektrik süpürgesinin yüzdüğü, kanalizasyonların döküldüğü bir gölün üzerindeki yansımaya yüklendiği bir YALAN!

Dökülen kanalizasyonun yansımanın altında nefes almaya çalışan zehirlenmiş kurbağayı görmeye izin vermediği

Bin çeşit karakter ve fraksiyon

Hepside kurgulanmış

Artık rastgele filizlenmiyor tohumlar

Başkaldırmıyor kimse bu mücadeleye

Hepsi sisin bir parçası

Hayat adı altında kandırıldığımız dev bir prodüksiyon

Çirkin bir kumpas

Gözleri ışıldamıyor artık kimsenin

Hepimiz önceden kurgulanmış bir otomasyonun parçalarıyız

Çiçekler mi?

Fabrika var şimdi o arazide

Egzoz renginde iğrenç bir pus

Hepimizin etrafını sarmış

Yaşamı alıp götürüyor damarlarımızdan

Artık hissetmiyorum o sıcaklığı

Çünkü öldü

Geri gelmemek üzere kayboldu

Varlığının son zerresini zehirlenmiş hayvanlarda kaybetti

Şimdi karanlık bir taşra otobanının kaldırımına yapışmış bir erimiş plastik parçası herşey

Umutların tuzlu suda boğulduğu bir yankı

Birazda kimyasalla tabiki

Boşa giden ve ivmeli şekilde tükenen bir çığlık herşey

Koca kafalı yavrular

Ve gülümseyen insanların anılarıyla

Kanamakta olan ciğerlere verilebilecek tek şey anlamı öldüren ve yok eden bir yalan morfini

Kandırmacanın gerçeğe dönüştüğü yer burası

Gözlerini dikip sisin ortasına bir yalanın içinde olduğunu bilmek

Haykırmak ve tükenmek

Tükenmişlikle beslenen bu sis

Otogarlar ve çöplükler

Köprüler ve mezarlar

Ve bütün bunlara şahit dağlar

Hepsi beyaz ve kirli bir sisin parçası

Bu sisin kendisi bir robot bir sunilik ve bu sisin babası ölümdür

Bu sis bütün hakların ve güzelliklerin kuru bir ekmek parçasına dönüştürüldüğü yerdir

Gözler

Herşey kapkaranlıkken gördüğüm tek şey o gözlerdi.

Evet diyeceksiniz ki sen gözlere takılı kalmış klişeci bir aptalsın.

EVET ÖYLEYİM.

Ama kardeşler o gözleri size anlatmama izin verin.

Siz hiç boşlukta hissettiniz mi bilmiyorum

Ben hissettim.

O gözlere baktığım an boşlukta hissetmek ne  demek, boşluğun kendisi oluyorum.

Yok oluyorum.

O gözler ki içimi neşeyle doldurabilen tek çift şey ve bana sevgiyi hatırlatan

Ellerini öpmek istiyorum gözlerine bakarken

Yeryüzünde var olmuş bütün her şeyden daha güzel hisleri uyandırıyor bunlar bende

Siyah beyaz bir akşamda siyah beyaz gözlerle bakıyorum dünyaya

Hayır ölmüyorum, solumaya yemek yemeye falan devam ediyorum. Hatta zamanı gelince çoşkulu bir şekilde iş falan da yapıyorum

Sonra gece oluyor

Bütün renkleriyle yalancılar köşelerine gidiyor uyumaya

Ve benim aklımda tek bir şey var sadece tek bir şey

Bir çift göz

Sadece bu ve buna ilintili şeyler

EVET geceye de takılmışım

Ama görmeniz lazım kardeşler, bilmeniz lazım

Çılgın bir şekilde şaka gibi

Bir madde düşünün o kadar sağlam ki öyle güzel örülmüş ki hiçbir şey onu delip geçemez

Bir çift göz

Paramparça ediyor.

Bir dağın görebildiği gibi spektrumdaki her rengi paylaşmak istiyorum

Yüzünde bir tebessüm bırakmak

O GÖZLERDE BİR ÇİFT YAKAMOZ YAKMAK

Girdap gibi çekiliyorum

Çaresizim ve hayatımda ilk defa bu umurumda değil

Ölümden Yaşama kadar olan o iki zıt kutup arasındaki her şey olumlu geliyor o gözlere bakarken

Herşeyi hissetmekten uyuşmaya kadar olan bütün şeyler kabulum

Bütün çığlıklarım boşlukta kaybolsun veya yankılansın

UMURUMDA DEĞİL

Sadece bir kere daha baksın

EVET ulaşamıyorum ellerine

Hatta konuşamıyorum kulağına

Bazen cesurca atlıyorum uçurumdan, bazense korkakça kaçıyorum tehlikelerden

UMURUMDA DEĞİL

Sen bana bak, gül o gözlerinle

İşte umursadığım tek şey o

Bütün tabiat bütün canlılığıyla orada

Kainat gülümsüyor bana varlığıyla

Anlatamıyorum ki kardeşler

Şöyle düşünün

Hani o buz gibi bir kış günü vardır, kar falan çökmüş etrafa

Onun buz şafağında ciğerlerinizi yakarcasına bir soluk alırsınız

Ve birde serin bir yaz akşamı vardır

Sabaha karşı sahilde kafanız bi dünya

Denize dalarsınız

İşte onların ortak noktası çıkış noktası

Gözlerine gömülü

Öldürüyor beni kardeşler

Ve beni hayatta tutan tek şey

Ölüm gibi

Ölümden beter

Yaşam gibi

Yaşamdan güzel

İşte orası benim varlığımı kaybettiğim yer kardeşler

Mavi Gökyüzü

Mavi bir gökyüzü var biryerlerde

Güzel kuşlar uçar semalarında

Ölümün kalbimize enjekte edildiği bu kahrolası zamanda

O semaların altındaki bahçelerde yetişmiş insanlar

Ellerinde bir kandille bu çöplükte sürüne sürüne gidiyorlar

Zehir damarlarımıza karışırken bir damla şifa için ağlıyoruz

Sincaplar için ve buzağılar için

Ölüme meydan okuyoruz

Karşımızda bir dev var

Yalanın oğlu,köleliğin kardeşi

Kafamıza attığı kayalar hiçbirşeydi aslında

Kardeşlerimiz tarafından atılmasaydı...

Ama olsun

Karanfilin keskin kokusu

Ve elimizdeki bir damla sevgi

Devi bile imana getirir

Korktuğumuzdan değil de

Canımız çok acıdığından

Özlemimize dayanamadığımızdan

Gözlerimiz kapanıyor

Yıllardır uyumamış gibi uykunun tatlı huzurunu unutmuşuz

Öyle bir hakikat ki bu

Uykularımız kabuslardan çekilmiş bir film

Ama kalbimize sokulmuş bu enjektörün iğnesini kırıp atıcaz

Kalbimiz bir kere delindi ama

Zehirlerimizden bir ateş yakarız

Zamanı gelince belki bu ateşte bizde yanarız

Ve küllerimiz mavi semalara savrulur

Bir Delinin Çıkmazı

Yabanıl meyvalardan yenilebilecek olanları toplamak üzere ormanda dolaşmaya çıkmıştı.Toplayabildiğini toplar,belli bir kısmını tüketir,belli bir kısmını kurutup kışın yemek için saklardı,kendine yetebildiği kadar yeterdi,yetemezse biraz aç kalırdı ama idare ederdi.

Kışın evi çok soğuk olurdu,istediği önlemi alsın,her kış bayağı bir üşür,ağır hastalıklar geçirirdi ama eninde sonunda iyileşirdi,çok dert etmezdi.

Ormanda dolaşıp çeşitli meyvalar toplarken sıcak bir rüzgarın yanağını okşadığını hissetti.Alışılmadık derecede sıcak olan bu rüzgarı takip edince su sesi duymaya başladı.Sesi takip ederek bir uçurumun başına geldi.

Karşısında bir kanyon duruyordu,şu zamana kadar burayı fark etmediğine şaşırdı,daha önceden fark etse evini buraya yapardı.Bulunduğu noktanın yirmi metre kadar aşağısında bir kaplıca havuzu bulunuyordu,su o havuzdan beş metre aşağıdaki başka bir havuza dökülüyordu.Havuzlardan yukarı doğru sıcak buhar yükseliyordu ve bulunduğu bölgede bile fark edilebilecek derecede ısıyı değiştiriyordu.Oluşumlar ise inanılmaz derecede güzeldi,ısı değişimi sebebiyle uçurumun başından kaplıcaların kıyısına kadar bitki örtüsü durmadan değişiyor,rengarenk bir çeşitlilik sunuyordu.

Manzaraya ve ısıya aşık oldu.

Çünkü o üşürdü,çok üşürdü hemde,kimse bilmezdi ama götü donardı.

Fakat yamaçlar çok dikti,uçurumdan inmesi çok zordu,yukarıları doğru uçurum gittikçe yükseliyordu,yukarıdan girme şansı yoktu.Aşağılara doğru baktığı zamansa bir süre sonra kaplıcaların çok yüksek bir şelaleden döküldüğünü gördü,ondan sonrası zaten ormanın normal yapısıyla aynı özellikleri gösteriyordu.

Tekrar ilk bulunduğu noktaya döndü.Kayalara çok dikkatli basarak inmeye başladı.

Üç metre kadar inmişti ki ondan sonrasının imkansız olduğunu fark etti.Basacak bir kaya yoktu,içeri doğru yontulmuştu büyük kaya,alt çıkıntılara basmayı çalışması ise ölüm demekti,hiçbir şansı yoktu.

Vazgeçti.

Çok üzüldü ama yapacak bir şey yoktu.Ama öyle normal bir üzülme değil kahroldu,haftalarca kendine gelemedi,normal hayatını devam ettiremedi.

Bir süre sonra ufak ufak alışmaya başladı.Soğuklar geldi geçti,unutmuştu artık orayı.

Bir güz zamanı biraz kafası güzelken ormanda yürüyordu,kafasındaki düşüncelerden nereye yürüdüğünü bile bilmiyordu aslında,ve tekrar sıcaklığı hissetti.

Eşeğin aklına karpuz kabuğu düşmüştü bi kere,tekrar oraya gitti.

Kaplıcalar ve doğal güzellikler aynı şekilde gülümsüyordu ona.

Resmen onun için yaratılmıştı burası,kulübesini suyun kenarındaki kayalara yapar,sıcak ve mutlu bir şekilde ömrünü geçirebilirdi.Hem kaplıcaya çok iyi bakardı o,şu anda evinin bulunduğu konuma üç kilometre mesafedeki köy ile evi arasındaki yolu ağaçlarla kapatıp yolu kaplıcalardan olanca uzağa çevirebilirdi,zaten yılda bir iki ziyaretçisi olurdu.Böylece kaplıcaları insanlardan uzak,güvende tutabilirdi.

Daha da çeşitli bitkiler dikerdi oraya,cennete çevirebilirdi.

Saatlerce düşündü,halatla inmekten atlamaya kadar her ihtimali düşündü ve en son merdiven yapmaya karar verdi.

Koşar adımlarla evine gitti,odunları kesti biçti ve sonunda o büyük kayadan alttaki büyük kayaya uzanabilecek bir merdiven yaptı.

Yine koşar adımlarla döndü ve uçurumdan sarkarak merdiveni iki kaya arasında uzatmaya çalıştı.

Aşağı kaysa kesinlikle ölürdü ama bu riski göze aldı.

Sonunda merdivenin bir ucunu alttaki büyük kayanın çıkıntısına oturttu,öbür ucunu da üstteki kayaya yasladı.Tekrar indi kayaları ve merdivene bir ayağını koydu.Taşıyabileceğinden emin değildi,birkaç tereddütlü adımdan sonra yine riski göze alarak indi.

Başarmıştı kalan kayalarda elleriyle inmeye müsaitti,sonunda kaplıcanın kıyısına vardı.

Kalbi çok hızlı çarpıyordu,böyle bir doğal güzellik olamazdı,yeşilin en koyu tonuyla örülmüş kanyonun ağzı aşağılara doğru kendini kızıl kayalara bırakıyor,bir süre sonra o kayalar sararıyor,beyazlaşıyor ve çeşitli renklere bürünüyorlardı,kıyılara yakın yerlerde pembe,kırmızı,mavi ve çok çeşitli renklerde çiçekler vardı,yukarılara doğru bunlar çiçekli bitkilerden ağaçlara doğru,en son çam ağaçlarına doğru evriliyorlardı.

Kanyonun tepesinin iki kenarındaki ağaçlar kanyonun üstüne bir çatı kurmuş gibiydi ortalarında iki metrelik bir boşluk vardı ama güneş ışığını büyük oranda tutuyorlardı.Cennetin kendisine inmişti aslında.

Keşfetmek için sabırsızlanıyordu,karşı yamaçtaki kayaya baktı,oraya yapacağı kulübeyi düşündü,belki hemen yanını çiçeklendirirdi,çatısına sarmaşık örerdi.

Soyundu ve suya girdi.Huzur ve rahatlığın verdiği uyuşukluk bütün bedenini sardı.Kaybolmak istedi o an,burada bu suyun içinde eriyip gitmek istedi,sonsuza kadar buranın bir parçası olmak istedi,aşık olmuştu ve doğa ona karşılığını veriyordu.

Bir süre keyfini çıkardıktan sonra giyindi ve eve koştu.Her ihtimale karşı ihtiyacının biraz fazlası kereste aldı.Kendi yaptığı tahta arabasına yükledi hepsini ve yola koyuldu.İlk olarak merdiveni kayalara sabitledi.Bir kaç gün boyunca saatlerce çalışıp kendine bir kulübe yaptı.Kulübeyi bitirdikten hemen sonra evini taşıdı ve kanyonun girişine tarla sürmeye başladı.Bir hafta içinde tamamen taşınmıştı.Çok mutluydu,her gün mükemmel bir mutlulukla kalkıyor,çiçeklerle uğraşıyordu,evinin her tarafını çiçekler kaplamıştı,hayattan daha isteyeceği hiçbir şey yoktu,orada huzur içinde yaşlanıp ölebilirdi.

Her şeyden önemlisi artık üşümüyordu.

O yaşamı burada bulmuştu.

Havalar soğumaya başladı ama o hiç hastalanmadı,hayatında hiç olmadığı kadar hevesle çalışıyordu oraya hak ettiği sevgiyi vermek için.

Derken yağmurlar başladı.Artık ağaçlar yapraklarını dökmüş,kışa hazırlanıyorlardı.

Çiçekler ölmeye başladığı için çiçeklerle uğraşmayı bırakmıştı,baharda tekrar yeşereceklerdi zaten,her gün kalkıp kaplıcanın üstünde yüzen dökülmüş yaprakları izliyor,adeta kendinden geçiyordu.

Her mevsimde cennetti burası

Her hali ayrı güzeldi

Her şey yakışırdı buraya.

Kış gelince fırtınalar çok şiddetlendi,bazı geceler kulübesi zangır zangır titriyordu,o da içten içe yıkılmasından korkuyordu.

Kar geldiğinde yağan karın sıcak su buharının içine girdiği anda suya dönüşmesini büyülenmiş bir şekilde izliyor,gördüğü her görüntünün içinde sonsuza kadar kaybolmak istiyordu.

Yine anlatılmaz hislerle ve bu hislerin yarattığı düşüncelerle geçirdiği bir günden sonra kulübesine girip döşeğine yatmıştı,havalar çok soğumuş olmasına rağmen battaniyesini beline atıp uyuyabileceği kadar rahattı orası.

Sabah üç gibi bir çatırtıyla aniden uyandı,daha neler olduğunu anlayamadan kendini suyun içinde buldu.

Yağmurun ve fırtınanın çok şiddetlenmesi suları yükseltmişti ve kulübesini yıkmıştı.Kafasını çıkarıp nefes aldığında akıntı onu havuzun sonuna doğru son sürat sürüklüyordu.

Ayağını havuzun kenarına koyup bir süre direndi fakat suyun onu hala iteklediğini anlayınca çok zorlukla havuzun kenarındaki kayalardan birinden çıkmış bir ağaç köküne tutundu.

Döşeğinin,battaniyesinin ve kulübesinden arta kalanların şelaleden aşağı uçuşunu izledi.

Çok üzgündü ama kızgın değildi,buraya kızamazdı,burası ona onun verdiğinden çok fazla şey vermişti.

Bir süre sonra bin bir güçlükle sudan çıktı ve rüzgarın vurmasıyla akabinde titremeye başladı.Koşarak eski kulübesine gitti,ama eski kulübesi boş ve çok soğuktu.Islak kıyafetlerini çıkarıp her ihtimale karşı bıraktığı yırtık bir battaniyeye sarılıp sabaha kadar titredi.

Hayatı boyunca daha üzgün olmamıştı,aşkını yitirmişti.

Sabaha ateşi çıkmıştı,hastalıktan geberiyordu.Nasıl yaptığını bile hatırlamadan kıyafetlerini giydi,battaniyeyi üstüne sardı ve ambarına gitti.Kendine birkaç gün yetecek kadar alıp geri döndü.Sonra evin ortasında bir ateş yaktı ve ateşin başında günlerce titredi.

Üzüntüsünden doğru düzgün iyileşemiyordu bile,haftalarca üşüdü ve bir gün üşümeden uyandı.

Kaplıcalara doğru yürüdü ve ambara girdi,gerekli birkaç malzemeyi aldıktan sonra kaplıcaya baktı.Fırtınalar geçmiş ve karlar erimeye başlamıştı.

Bir süre buharda ısındıktan sonra çıkınını açtı ve gülmeye başladı.

Deliler gibi birkaç dakika güldükten sonra gülümsedi.

Eşeğin aklına karpuz kabuğu düşmüştü.

Üç Ölüm

Esasında üç ölüm vardır

Sevginin ölümü

Gözlerin ölümü ve

Ellerin ölümü

Sevgiyi öldüren tamah ve sadakatsizliktir

Gözleri öldüren yalandır

Elleri öldüren ise zulüm

Peki üçü aynı anda ölürse ne olur?

DEPREM OLUR!

On yedi ağutos da bunlardan oldu zaten

Siktiğimin yalancıları

Herşeyle oynarlar

Sadece ve sadece ve sadesadece kendi iç çelişkilerini sana yüklemenin öbür yoludur bu

Ve işin komik tarafı

Bu insanlar en çok

KENDİLERİNİ KANDIRMAKTA UZMANDIR

Bilinç ile bilinçaltı arasına yalanlardan oluşan bir duvar örerler

Ve yüzlerinde sikimsonik tatminkar ifadelerle 'ehe mehe' diye vicdani masturbasyonlarını yapmış şekilde ortalıkta dolanırlar

Ortalıkta dolanmayın oğlum

Ortalığı kirletiyosunuz

Evet küfür iğrenç birşey

Ve küfür ediyorum

Çünkü cahilim

Peki tamahkarlara ne demeli?

Ağızlarından salyalar akıtarak pörtlek gözlerle etrafı kollarlar

Yooooo aman canım olur mu öyle şey çok asil insanlar bunlar aslında yanlış tanımışsın

Yanlış tanımak için iyimserlikten oluşan kör gözlükleri takmak gerek

Daha yanlış tanımak için kötümserlikten oluşan siyah tişörtler giymem gerek

Yanlış tanımadım,tanımayı yanlış tanımladınız canım efendim

Lütfen kalıplardan arınma kaplıcalarına girip geliniz,sevgiler

Zulmedenler?

Onlara diyecek lafım yok

Onlar zaten kendilerini lanetleyen beceriksiz büyücüler

Heeee

Birde bunların beceriklileri var

Elleriyle zulmedip gözleriyle mazlum olanlar

Yalanlarla yalanları birleştirip yalan ile müteahhit olanlar

Onlar varya

Onların ta mına koyim

Onlardan bi bok olmaz

Olsa idi vicdanları beş yıldızlı otelden kombine almazdı

Ve sen ---

Evet sen

Kaçma lan sen kabullen bunu artık

Sen busun işte

İdeanda reddettiğini sandığın bütün pisliklerin pratikte buluşma noktası

Yalanlarını yık diyeceğim ama yalanlar ile muhattap olamayacak kadar tahammülsüzüm

Yıkabilirsen bir daha deneme bile git bi köşede öl

Hakettin çünkü bu rezilliği

Ve ben

Evet ben

Nefret saçıyorum

Çünkü acizliğini belirtmenin acizlik sayıldığı bir problemdeyiz

Nefretten nefret ediyorum

Lakin haklı nefretimi haksız aflar uğruna çöpe atacak değilim

Keyifle hazla üreterek bekliyorum

Suratına gülmeyi ve ölüme tekme atmayı bekliyorum

Ölümü öldürmek gibi bir gayem var

Ve gayemi gerçekleştirmeden gitmiyorum.

Aşk

Gece boğazıma boğazıma çöküyor

Özgür ve soğuk bir yel esiyor

Bağrıma çekiyorum seni

Nefesim bağırıyor sen diye

Ay gözüme batıyor

Ve o dünya

Kirli sokaklar

Üstlerine yürüyoruz

Korkusuzca

Ve yıkarcasına

Sonra uyanıyorum

O an geçiyor

Yokluğun benliğimi kaplıyor

Ve benliğim yok olmak istiyor

Sen yoksan bende yok olmak istiyorum

Hahahahahha

Hayaller mi?

Hani şu ölü doğanlar,düşük yapanlar?

Ben küsmüşüm onlara

Çok kandırdılar beni

Tekme atıyorum boş bir şişeye

Hani bu tezatlığın,kahpeliğin,şerefsizliğin sebebi o sanki

Sokak lambaları bana bakıyor

Ben onlara bakmıyorum

Umurumda değiller çünkü

Seni arıyorum

Köşe bucak

Çiçek yaprak

Bulamıyorum

Sadece park etmiş arabalar var

Utanmadan park etmiş arabalar

Bu kadar ruhsuz park edilebilir mi ya

Varlığınız ruhsuz

Bir sigara yakıyorum,sanki dermanım ondaymış gibi

Sigara tiksinmiş benden,en az benim ondan tiksindiğim kadar

Nerdesin laaaannn

Yoksun laaaann

Napıcam beeeeeeeenn

Yoksan napıcam

Kilit misin lan sen

Eylem yapabilme kabiliyetimi nasıl kitliyorsun lan

Neden çoktan kazılmış bir mezar arıyorum ben

İçine girip sessizce yok olabilmek için

Asfalt gibi hissediyorum tam olarak

Özgür geceye yakışmıyorum ben

Çünkü var olamıyorum,varlığımdan acı duyuyorum,acı duyduğum şeyden tiksiniyorum

Senin olmadığın tüm varlıktan tiksiniyorum

Kusasım geliyor

Kusmaktan tiksiniyorum

Kusmayayım diyorum

Kusmamaktan bir o kadar tiksiniyorum

Sonsuz azap!?

Çok mu derinine düştüm gözlerinin

Demek ki boğulacağım burada

Ya sende en az benim kadar biliyorsun

İçimde bir sen taşıyorum

Ama ben sadece sendeki benden ayrılan bölüme değil

Komple sana aşığım

Aşk öyle sanıldığı gibi çok güzel duyguların toplamı falan değil

Bir o kadar çaresizlik,ümitsizlik,üşümektir aşk

Ve ben

Kendi kendinin içinden çıkamamışken

Sen denizinde kaybolmuş bir deli

Yalnız,yaralı,saldırgan ve savungan

Ürkekçe kaçan bir geyik

Bir on beş kişiye saldıran

Merhem niyetine sigarayla mizahı karıştıran

Aklıyla dünyayı kurtaran

Vücuduyla kendi haline ağlayan

Gözlerine hayran

Harbi hayran

Çok hayran

Baya baya hayran

Saçlarından kayan

Küçük kahraman

Büyük hüsran

Ve deli

İşte bu deli var ya

Sana koşarken düşüp ölecek

Bunu bilesin

Ya da bilmeyesin

Hisset yeter

Hisset.