Güzel kuşlar uçar semalarında
Ölümün kalbimize enjekte edildiği bu kahrolası zamanda
O semaların altındaki bahçelerde yetişmiş insanlar
Ellerinde bir kandille bu çöplükte sürüne sürüne gidiyorlar
Zehir damarlarımıza karışırken bir damla şifa için ağlıyoruz
Sincaplar için ve buzağılar için
Ölüme meydan okuyoruz
Karşımızda bir dev var
Yalanın oğlu,köleliğin kardeşi
Kafamıza attığı kayalar hiçbirşeydi aslında
Kardeşlerimiz tarafından atılmasaydı...
Ama olsun
Karanfilin keskin kokusu
Ve elimizdeki bir damla sevgi
Devi bile imana getirir
Korktuğumuzdan değil de
Canımız çok acıdığından
Özlemimize dayanamadığımızdan
Gözlerimiz kapanıyor
Yıllardır uyumamış gibi uykunun tatlı huzurunu unutmuşuz
Öyle bir hakikat ki bu
Uykularımız kabuslardan çekilmiş bir film
Ama kalbimize sokulmuş bu enjektörün iğnesini kırıp atıcaz
Kalbimiz bir kere delindi ama
Zehirlerimizden bir ateş yakarız
Zamanı gelince belki bu ateşte bizde yanarız
Ve küllerimiz mavi semalara savrulur
